یوسف گمگشته بازآید به کنعان غم مخور
کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخـور
ای دل غمدیده حالت به شود دل بد مکن
وین سر شوریده بازآید به سامان غم مخور
گر بهار عمر باشد باز بر تخــــــــــــت چمن
چتر گل در سر کشی ای مرغ خوشخوان غم مخور
دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نرفت
دایما یک سان نباشد حال دوران غم مخور
هر که با پاکدلان، صبح و مسائی دارد
دلش از پرتو اسرار، صفائی دارد
زهد با نیت پاک است، نه با جامه‌ی پاک
چشم مخصوص تماشاست اگر بگذارند، و تماشای تو زیباست اگر بگذارند، سند عقل مشاع است، همه میدانند. عشق اما فقط از ماست اگر بگذارند
تنهایی تو و غزل من - دو چیز نیست
زین توامان - همیشگی من! گریز نیست
همواره ما شبیه به هم دوره می‌شویم
با آن شباهتی که در آیینه نیز نیست
«گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود»
دایم برای تو که جز اینم عزیز نیست
