چمدان واژه‌هایم را بسته ام....دیگر امید به نان این واژه‌ها ندارم!!!تنها،قامت میبندم،به راه عاشقانه رفتن،عاشقانه سرودن و عاشقانه ماندن.....چه خیالی،حتی اگر یک پرستو هم،با نغمه آشنایی‌های من،از قصد کوچ باز گردد،همین کافیست...!من در این دنیا معجزه نمیخواهم،در حقیقت‌های تلخ آرمیدن بسی بهتر از رویای شیرین بالا نشینی هاست.....من به همین لبخند‌های ساده و آرزو‌های ساده تر قانعم....!!!
مهرداد بهار
